Pozwolić odejść — to pozostać sobą
Jak kultura, wiek i płeć wpływają na pożegnanie 🔗 Wybierz język / Choose your language ✍️ Kolumna autorska | Tymur Levitin Założyciel, nauczyciel i tłumacz w Levitin Language School 🔗 Profil nauczyciela Jeden moment — dwie prawdy Bywa, że dwie piosenki mówią o tym samym, a jednak brzmią jak z dwóch przeciwległych brzegów rzeki. Tak jest w utworze „Отпускаю” Aleksandra Marszała i „Відпусти” zespołu Okean Elzy . Na pozór o pożegnaniu. Ale jedna — o akceptacji. Druga — o błaganiu. Jeden mężczyzna pozwala odejść, choć to boli. Drugi — prosi, by go puścić, choć może nikt go wcale nie zatrzymuje. Dlaczego? Bo język to zwierciadło kultury, wieku i prawdy wewnętrznej. A szczególnie słychać to wtedy, gdy chodzi o pożegnanie. Męska perspektywa: pozwolić odejść to nie poddać się Dla niektórych mężczyzn pożegnanie to dramat. Dla innych — jak u bohatera Marszała: „Отпускаю, ну что поделаешь с тобой…” Nie dlatego, że nie kocha. Lecz dlatego, że kocha — i szanuje wybór dr...